Tam gdzie niebo styka się z Ziemią – grafika Flammariona

Rycina Flammariona – drzeworyt nieznanego autora. Po raz pierwszy został opublikowany w książce francuskiego astronoma Camille’a Flammariona w 1888 roku. WITaw szacuje, że jest to grafika z przełomu Średniowiecza i Renesansu. Grafika nie jest podpisana, bo w Średniowieczu tworzono bez popisów ego, na zasadzie „ad maiorem Dei gloriam”, czyli „na wyższą chwałę Boga”.

Na pewno nie jest to 19 wiek.

Na pewno nie jest to nieoświecone Oświecenie, bo wtedy taka Weda była zabroniona. W Baroku interesowano się innymi sprawami. Więc metodą eliminacji WITawa teza stanęła na powyższej.

Zapraszam historyków sztuki do dyskusji, jakiej w Polsce jeszcze nigdy nie było.

Już w Średniowieczu wiedziano, że żyjemy pod kopułą.

Grafika podaje też Wedę o gęstościach, czyli Wedę o podstawach mechaniki budowy przestrzeni.

„Un missionnaire du moyen àge raconte qu’il avait trouvé le point ou le ciel et la Terre se touchent”.

„Średniowieczny mnich powiedział, że znalazł punkt, w którym niebo styka się z Ziemią”. Tłumaczę jako „mnich”, bo „un missionnaire” brzmi po polsku nieadekwatnie, dziwacznie.

Na lewo u góry dwa Młyńskie Koła – symbol Przemiału, jaki obecnie się dokonuje. „Młyny Boże mielą powoli, ale za to na miałko”.

Dziewannie Dziękuję za wyszukanie tej grafiki w najwyższej z możliwych rozdzielczości.

.https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/87/Flammarion.jpg

Zapraszam do dyskusji

~ WITaw