W bezprecedensowym filmowym wywiadzie dr Franciszek Piper – starszy kurator i dyrektor archiwów Państwowego Muzeum w Auschwitz przyznał przed kamerą, że „krematorium 1”, rzekoma „mordercza komora gazowa” pokazywana setkom tysięcy turystów każdego roku w obozie w Auschwitz została wybudowana w rzeczywistości po wojnie przez Związek Radziecki na bezpośredni rozkaz Stalina.
To, co faktycznie dr Piper powiedział przed kamerą, dotyczyło raportu Leuchter’a, który okazał się być prawdziwy: nie było żadnych morderczych zagazowań w budynku oznaczonym jako „komora gazowa” w Auschwitz.
Tym oświadczeniem wydanym przez dyrektora Państwowego Muzeum w Auschwitz, jeden z największych „faktów” historycznych został zniszczony. Ta „komora gazowa” jest ważnym historycznym „Faktem”, na którym oparte jest wiele zagranicznych i krajowych polityk państw zachodnich od czasu II wojny światowej.
Historia Auschwitz nie jest napisana raz na zawsze – na przestrzeni lat podlega nieustannej weryfikacji
To była podstawa do przelania przez Stany Zjednoczone ponad 100 mld dolarów dla Izraela od jego powstania w 1948 roku, wypłacenia 16 500 dolarów w ramach pomocy zagranicznej na każdego mężczyznę, kobietę i dziecko w państwie żydowskim oraz miliardów zapłaconych przez Niemców w ramach „odszkodowań”- nie wspominając o budowie krajowej telefonii Izraela, systemów elektrycznych i kolejowych… wszystko to dary od narodu niemieckiego. „Fakt”, o którym mówimy, jest podstawą do wypłacania 10 mld dolarów „pożyczki” (czytaj „darowizny”) dla emigrantów z Izraela przebywających na terytoriach okupowanych, podczas gdy Amerykanie śpią na ulicach, a firmy zatrudniające tysiące pracowników bankrutują. (Uwaga! Począwszy od 2004 r. ani jedna „pożyczka” od USA dla państwa Izrael nie została spłacona).
Niemcy płacą „odszkodowania”, a Stany Zjednoczone robią znaczący wkład, aby odpokutować za „gazowanie w Auschwitz”. Jeśli te „mordercze komory gazowe” były powojenną kreacją Sowietów, w których nikogo nie zagazowano, niezależnie od rasy, wyznania, koloru skóry czy kraju pochodzenia, wtedy te „zadośćuczynienia” były niepotrzebne i opierały się na oszustwie.
Kasety wideo, na których dr Piper robi swoje objawienie, zostały dokonane w połowie 1992 roku przez młodego badacza żydowskiego Davida Cole’a. Po nich następuje 12 lat intensywnych badań przez kilkudziesięciu historyków, dziennikarzy i naukowców, którzy próbowali dostać się do tego, co naprawdę wydarzyło się w Auschwitz.
„Prawda za bramami Auschwitz” 1/6 (w części 3. znajduje się wywiad z dr. Franciszkiem Piperem):
Podobnie jak większość Amerykanów, Cole od młodości został poinstruowany, że masowe mordercze zagazowywanie odbywało się w Oświęcimiu. Liczba straconych – oświadczył – również niepodważalnie sięga 4,1 mln.
Wtedy ukazał się Raport Leuchtera (1988 r.), który spowodował ponowną ocenę liczby zgonów w Auschwitz (zmniejszając ją do 1,1 miliona). Jako początkujący historyk i żyd Cole został zaintrygowany.
Przed 1992 r. każdy, kto publicznie wątpił w oficjalną liczbę 4,1 milionów „zagazowanych” w Auschwitz, został nazywany antysemitą lub neonazistą. Po cichu oficjalna liczba została obniżona do 1,1 mln. Nie wspomniano nic o brakujących 3 mln.
Wywiad Cole’a udowadnia, że ludzie, którzy prowadzili Państwowe Muzeum w Auschwitz, praktykowali fabrykowanie „dowodów” morderczego gazowania. Należy pamiętać, że milionom turystów rocznie mówiono, że „krematorium 1” jest w stanie pierwotnym, podczas gdy urzędnicy wiedzieli, że „pierwotny stan” to kłamstwo.
Politycznych, religijnych i historycznych konsekwencji tego kłamstwa o morderczych komorach gazowych w Auschwitz nie można zmierzyć. W połączeniu z Raportem Leuchtera wywiad Cole’a z dr. Piperem na taśmie wideo dowodzi, że to, co zachodnie rządy nauczały o komorach gazowych w Auschwitz, to kłamstwo.
Nikt, bez względu na rasę, wyznanie, kolor skóry czy kraj pochodzenia, nie został zagazowany w Auschwitz. „Mordercze komory gazowe” w Oświęcimiu były uzasadnieniem do szczególnego traktowania państwa Izrael.
Uwaga – to jest fragmentem znacznie dłuższego artykułu Samuela Fonera. Źródło:
http://www.rense.com/general53/aauz.htm
Amerykańscy naukowcy zaprzeczają istnieniu komór gazowych w Auschwitz – fragment filmu dokumentalnego (8 minut):
Herman Rosenblat – żyd, który opisywał siebie jako ofiarę holokaustu. Na podstawie jego opowieści miała powstać książka i film, dziennikarze stacji ABC TV udowodnili jednak, że opisane przez niego historie nie mogły mieć miejsca i zostały zmyślone. Herman przyznał się do zmyślenia historii:
Film dokumentalny Telewizji Polskiej „Mydło z ludzi” (reż. Mariusz Olbrychowski, 2005) badania wykazały, że zachowane próbki „mydła z Żydów” w większości nie były produkowane z ludzi, a te, które były produkowane z ludzkiego tłuszczu, pochodziły ze zwłok dostarczanych ze szpitala dla umysłowo chorych. Więcej w filmie:
https://www.cda.pl/video/7078030c
autor: Michał KK
Tajne Archiwum Watykańskie, czyli Wielka Pobudka Słowian 