System się sypie, to kwestia już tylko kilku miesięcy… – Igor Witkowski

<https://youtu.be/yefAWnd9cnI

Z Igorem Witkowskim, analitykiem niezależnym, badaczem regresu cywilizacji zachodniej oraz rozpadu światowego systemu opresji, rozmawia Janusz Zagórski z Niezależnej Telewizji.

Reklama

NATO a zaplanowany „chaos” w Nowym Światowym Porządku

W dzisiejszych czasach większość ludzi zajętych walką o przetrwanie nie ma czasu na to, aby zrozumieć, co tak naprawdę dzieje się wokół nich, i pozwala na to, aby telewizyjni „eksperci” myśleli za nich – a ci zazwyczaj tworzą wrażenie, że żyjemy w chaotycznym świecie.

Mam na myśli, oczywiście, ofiary neoliberalnej globalizacji – czyli zdecydowaną większość ludności tego świata – a nie tych, którzy z niego korzystają. Odnosi się to również do wielu przedstawicieli tzw. inteligencji, którzy nawet nie zdają sobie sprawy z tego, że istnieje jakiś Nowy Porządek Świata (NWO), oparty na neoliberalnej globalizacji i zarządzany przez międzynarodowe elity (głównie z krajów G7). Jedynie głęboka analiza pozwoli nam naprawdę zrozumieć dlaczego nasz świat wcale nie jest taki chaotyczny jak się to na pierwszy rzut oka może wydawać, w tym sensie, że mamy rzekomo do czynienia z nieprzewidywalnymi zaburzeniami.

Sceny ścinania głów w Iraku, nieustannie prezentowane na ekranach telewizorów oraz w mediach, kontrolowanych przez światowe elity, mają wzbudzać islamofobię i odwrócić uwagę od znacznie większej masakry w Gazie, jako przeciwwagę do rosnącego na całym świecie antysyjonizmu i są bezpośrednio związane z inwazją NATO i w konsekwencji ze zniszczeniem Iraku. [1] Podobnie jak to było w przypadku brutalnych bombardowań NATO w Jugosławii, które zostały zaplanowane w celu rozbicia tego kraju, jak również do podobnych bombardowań NATO w Libii, które zniszczyły infrastrukturę tego kraju, który teraz można zaliczyć do „państw upadłych”. Następnie przyszło zorganizowane zbrojne “powstanie” w Syrii i niech nikt nie będzie zaskoczony, jeśli tam rozpoczną się akcje podobne do natowskich bombardowań Libii pod pretekstem walki z islamskimi terrorystami (tymi samymi, których kilka miesięcy temu popierano z zamiarem obalenia Assada!). Wreszcie w tym roku zobaczyliśmy jak model zbrojnych powstań “został przeszczepiony” do Europy na Ukrainę, co zagraża wciągnięciu nawet całego kontynentu w otwartą wojnę [2].

Jednocześnie jesteśmy świadkami dalszych nieludzkich syjonistycznych czystek etnicznych Palestyńczyków, lub “stopniowego ludobójstwa”, jak to zostało nazwane przez żydowskiego historyka Ilana Pappe [3], który jest jednym z najważniejszych historyków, spośród garstki naprawdę antysyjonistycznych Żydów, w przeciwieństwie do międzynarodowych syjonistycznych elit [4], które są teraz zajęte uchwalaniem zainspirowanych przez faszyzm „antyrasistowskich” praw w parlamentach UE. Tak więc, zgodnie z prawem ma obowiązywać postrzeganie Holocaustu jako wyjątkowego wydarzenia historycznego, które teraz musi zostać uznane (pod groźbą pozbawienia wolności!) jako historycznie unikalne ludobójstwo.

I to pomimo faktu, że, na przykład, ludobójstwo Ormian (lub ormiański “Holocaust”, jak to się czasem nazywa) miało prawdopodobnie znacznie większy wymiar – nie wspominając o ludobójstwie Indian w obu Amerykach, Australii itp, które zasadniczo wymazało całe narody! Jest to oczywiście stara debata, która rozpoczęła się w tych krajach, które wprowadziły podobne przepisy pierwsze, ze względu na ich zaangażowanie i sympatie do nazistowskich Niemiec (czyli w samych Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Francji, itp), ale teraz sprawa powróciła i obecnie w UE podnoszone sa systematyczne wysiłki, aby zmusić parlamenty europejskie do przyjęcia podobnych przepisów (ostatnim przykładem jest Grecja).

W szczególności we Francji, gdzie na podstawie tego prawa ścigano nawet znanego bojownika komunistycznego i ruchu oporu Roger’a Garaudy’ego jako “Holocaust denier”, ustanawiając zasadę na sposób faszystowski, że wydarzenia historyczne nie mogą być przedmiotem badań historycznych i pamięci zbiorowej, ale sprawy te muszą być rozpatrywane przez państwo lub tego kto nad nim sprawuje kontrolę! [5]

Związek między tymi wszystkimi wojnami i rzeziami, ale również z wojną gospodarczą, która obecnie dławi narody greckie, portugalskie, hiszpańskie (a obecnie nawet Francuzów, którzy wciąż opierają się globalizacji) polega na systematycznych wysiłkach elit światowych rządzących NWO, aby zintegrować wszystkie narody w ramach neoliberalnej globalizacji w tym te, które nie są jeszcze w pełni włączone do niego. Jednak pomimo bzdur jakie słyszy się ze strony zdegenerowanej “lewicy”, która mówi o „złej” neoliberalnej polityce itp. narzuconej przez niektórych „zdrajców” socjaldemokracji lub podobne nonsensy wyrażane przez paleolityczną marksistowską lewice, która próbuje „wyjaśnić” te wojny doktryną “wewnątrz- imperialistycznych konfliktów,” konsekwencją tego jest wzrost popularności patriotycznej i nacjonalistycznej prawicy a nawet skrajnej prawicy, co widzieliśmy w ostatnich wyborach europejskich.

Ideologiczne bankructwo “lewicy” stało się jasne gdy nie była ona w stanie wyjaśnić niespotykanej jedności elit światowych wspierających te wszystkie wojny, pomimo “imperialistycznych konfliktów” wewnątrz tej grupy. O ile, oczywiście przez imperializm rozumiemy z jednej strony imperializm NWO, a z drugiej drugiej “imperializm” Rosji, pomimo faktu, że Rosyjska Federacja nie rozpoczęła dotychczas żadnej imperialistycznej wojny, ani nie kontroluje światowej gospodarki poprzez korporacje międzynarodowe (TNC), lub polityki światowej przez setki baz wojskowych na całym świecie, czy wreszcie światowe media poprzez korporacje prasowe i magnatów prasowych.

Wszystko to odbywa się w tym samym czasie, gdy kontrolowane przez światowe elity media rozpowszechniają mit o Rosji, która chce podbić świat, podczas gdy jakiejkolwiek teorie na temat NWΟ, neoliberalnej globalizacji oraz sterujących nią elitach światowych są natychmiast odrzucane (z pomocą samej “lewicy”) jako teorie spiskowe. Nic dziwnego, ze “lewica” oskarżała Françoisa Hollande’a o odejście od swoich socjalistycznych obietnic, zapominając, że jego poprzednik François Mitterand był również zmuszony zrobić dokładnie to samo, nie mówiąc już o Oskarze Lafontaine w Niemczech, który został zmuszony do dymisji, gdy próbował wprowadzić politykę gospodarczą, która nie była zgodna z neoliberalną globalizacją.

Dzieje się tak oczywiście dlatego, że jest nie do pomyślenia w jakimkolwiek kraju w pełni zintegrowanym z NWO, aby mógł wprowadzić inne zasady różniące się od uniwersalnych pryncypiów polityki neoliberalnej. To nie jest jakiś spisek [6] lub po prostu zła ideologia realizowane przez niektórych złych (bankierów, polityków etc). To jest po prostu konsekwencją otwarcia i liberalizacji rynków kapitałowych, towarów i pracy i łączenia międzynarodowych instytucji kontrolowanych przez elity światowe (WTO, MFW, BŚ, itp), których zadaniem jest, aby narzucić taka politykę, gdy jakiś kraj członkowski zwraca się o pożyczkę lub chce skorzystać z programu inwestycyjnego.

Nie trzeba dodawać, że demontaż samodzielności ekonomicznej przez globalizacje i tworzenie gospodarki eksportowej integruje wszystkie kraje w ramach NWO, a zwłaszcza słabszych, które żebrzą o inwestycje korporacji międzynarodowych, tak aby mogły one uniknąć stagnacji I dalszych pożyczek. Dlatego każdy kraj bardzo dobrze wie w takt jakiej melodii powinien tańczyć.

Co więcej, nie tylko kraje BRICS (z wyjątkiem Rosji) zostały całkowicie zintegrowane z NWO, bez istotnego udziału w suwerenności ponadnarodowej (gospodarczej, politycznej, wojskowej, kulturalnej i medialnej władzy na szczeblu ponadnarodowym), ale co gorsza, ich suwerenność narodowa jest wyraźnie niższa jak w Rosji. Chiny, na przykład są w dużym stopniu zintegrowane z gospodarką światową, co doprowadziło do dramatycznego wzrostu nierówności w tym “socjalistycznym” kraju, ponieważ został on w pełni zintegrowany z NWO [7], natomiast ich statusu jako mocarstwa gospodarczego jest wyraźnie oparty na jego ogromnej liczbie ludności (siła nabywcza ich PKB na głowę ludności zajmuje 99-te miejsce na świecie) oraz znacznej mocy przemysłowej i handlowej stworzonej poprzez masowe przesunięcia dokonane przez korporacje międzynarodowe z krajów uprzemysłowionych w ciągu ostatnich trzydziestu lat w dążeniu do minimalizacji kosztów produkcji i maksymalizacji zysku.

Słuszność powyższych obserwacji o Rosji została potwierdzona również ostatnio na szczycie NATO w Cardiff, gdzie dyskutowano jak pokonać obywateli wschodniej Ukrainy (którzy sprzeciwiają się juncie narzuconej im przez „zamach od dołu” zorganizowany przez międzynarodowe elity), ale również pośrednio jak ujarzmić lud rosyjski, który w zdecydowanej większości wspiera opór.

Krytyczna decyzja, która określi los nie tylko Rosji i Unii Euroazjatyckiej, ale również nas wszystkich, zostanie podjęta w samej Rosji. Jedną z opcji jest zwycięstwo części rosyjskich elit, które opowiadają się za globalizacja. Alternatywą dla nich jest dominacja patriotycznej antyglobalistycznej części. Od tego która opcja zostanie wybrana zależy, czy Rosja skapituluje przed globalistycznymi elitami, czy zamiast tego będzie działać jako lider alternatywnego porządku świata suwerennych państw w oparciu o Unię Euroazjatycką, jak to było pierwotnie pomyślane. W rezultacie każdy kraj osiągnie narodowa i ekonomiczna samodzielność – co jest niezbędne dla jakichkolwiek zmian systemowych w przyszłości.

Takis Fotopoulos

Tłumaczenie z angielskiego: Stan Sas

—

*Takis Fotopoulos jest filozofem politycznym, redaktorem Society & Nature: The International Journal of Inclusive Democracy. Był również felietonistą dziennika ateńskiego Eleftherotypia od 1990 roku. W latach 1969–1989 był starszym wykładowcą ekonomii na Uniwersytecie w Północnym Londynie.

Ten artykuł jest syntezą dwóch artykułów, które zostały po raz pierwszy opublikowane w niedzielnym wydaniu Eleftherotypia, 31.08.2014 i 7.09.2014. Tłumaczenie na język angielski przez Jonathan Rutherford.

[1] See Takis Fotopoulos, „ISIS role in destruction of Iraq by transnational elite”, RT, 11/7/2014.

 http://rt.com/op-edge/172084-…
[2] See Takis Fotopoulos, „Ukraine: The attack on Russia and the Eurasian Union” (to be published shortly by Progressive Press).
[3] Ilan Pappe, „Israel’s incremental genocide in the Gaza ghetto”, The Electronic Intifada, 13/7/2014.

 http://electronicintifada.net…
[4] See for the relation between the TE and the Zionist elite, Takis Fotopoulos, „The Zionist Brutalization Within the New World Order and the Need for a United Multi-national and Multicultural State”, The International Journal of Inclusive Democracy, Vol. 10, Nos. 1/2 (Winter-Summer 2014).

http://www.inclusivedemocracy…
[5] See for a discussion of the issues involved in this sort of fascist inspiration legislation, Norman Finkelstein, The Holocaust Industry, (Verso, 2000) and for an older discussion, Mark Weber, “Switzerland’s Anti-Racism Law”, The Journal of Historical Review, July/August 1998 (Vol. 17, No. 4), page 13.

http://www.ihr.org/jhr/v17/v17n4p13_Weber.html
[6] See e.g. for a best seller of such a conspiracy theory Naomi Klein, The Shock Doctrine (Penguin 2008).
[7] „China reveals income gap statistics after 12 year of silence”, RT, 18/1/2013.

 http://rt.com/business/china-…

3Obieg.pl

Henry Kissinger on the Assembly of a New World Order. The concept that has underpinned the modern geopolitical era is in crisis

Dziś gościmy na łamach nie byle kogo, bo samego mistera Henry’ego Kissingera – wielkiego przyjaciela ludzkości. Ma on dla nas bardzo dobre wieści: potwierdza diagnozę swego kolegi-stratega Zibiego Brzezińskiego sprzed kilku lat, co do kłopotów, jakie napotykają dzielni chłopcy we wprowadzaniu w życie koncepcji Nowego Porządku Świata. Jak widzimy, oni też nie mają lekko – muszą zasuwać, jak wszyscy, i nieźle przy tym główkować. Artykuł jest fragmentem książki „Porządek Świata” mistera Kissingera, która ukaże się 9 września.

Libya is in civil war, fundamentalist armies are building a self-declared caliphate across Syria and Iraq and Afghanistan’s young democracy is on the verge of paralysis. To these troubles are added a resurgence of tensions with Russia and a relationship with China divided between pledges of cooperation and public recrimination. The concept of order that has underpinned the modern era is in crisis.

The concept of order that has underpinned the modern era is in crisis, writes Henry Kissinger. Above, a pro-Russian fighter stands guard at a checkpoint close to Donetsk, Ukraine in July.

The search for world order has long been defined almost exclusively by the concepts of Western societies. In the decades following World War II, the U.S. – strengthened in its economy and national confidence – began to take up the torch of international leadership and added a new dimension. A nation founded explicitly on an idea of free and representative governance, the U.S. identified its own rise with the spread of liberty and democracy and credited these forces with an ability to achieve just and lasting peace. The traditional European approach to order had viewed peoples and states as inherently competitive; to constrain the effects of their clashing ambitions, it relied on a balance of power and a concert of enlightened statesmen. The prevalent American view considered people inherently reasonable and inclined toward peaceful compromise and common sense; the spread of democracy was therefore the overarching goal for international order. Free markets would uplift individuals, enrich societies and substitute economic interdependence for traditional international rivalries.

In the Middle East, religious militias violate borders at will.

This effort to establish world order has in many ways come to fruition. A plethora of independent sovereign states govern most of the world’s territory. The spread of democracy and participatory governance has become a shared aspiration if not a universal reality; global communications and financial networks operate in real time.

The years from perhaps 1948 to the turn of the century marked a brief moment in human history when one could speak of an incipient global world order composed of an amalgam of American idealism and traditional European concepts of statehood and balance of power. But vast regions of the world have never shared and only acquiesced in the Western concept of order. These reservations are now becoming explicit, for example, in the Ukraine crisis and the South China Sea. The order established and proclaimed by the West stands at a turning point.

First, the nature of the state itself – the basic formal unit of international life – has been subjected to a multitude of pressures. Europe has set out to transcend the state and craft a foreign policy based primarily on the principles of soft power. But it is doubtful that claims to legitimacy separated from a concept of strategy can sustain a world order. And Europe has not yet given itself attributes of statehood, tempting a vacuum of authority internally and an imbalance of power along its borders. At the same time, parts of the Middle East have dissolved into sectarian and ethnic components in conflict with each other; religious militias and the powers backing them violate borders and sovereignty at will, producing the phenomenon of failed states not controlling their own territory.

The challenge in Asia is the opposite of Europe’s: Balance-of-power principles prevail unrelated to an agreed concept of legitimacy, driving some disagreements to the edge of confrontation.

The clash between the international economy and the political institutions that ostensibly govern it also weakens the sense of common purpose necessary for world order. The economic system has become global, while the political structure of the world remains based on the nation-state. Economic globalization, in its essence, ignores national frontiers. Foreign policy affirms them, even as it seeks to reconcile conflicting national aims or ideals of world order.

This dynamic has produced decades of sustained economic growth punctuated by periodic financial crises of seemingly escalating intensity: in Latin America in the 1980s; in Asia in 1997; in Russia in 1998; in the U.S. in 2001 and again starting in 2007; in Europe after 2010. The winners have few reservations about the system. But the losers – such as those stuck in structural misdesigns, as has been the case with the European Union’s southern tier – seek their remedies by solutions that negate, or at least obstruct, the functioning of the global economic system.

The international order thus faces a paradox: Its prosperity is dependent on the success of globalization, but the process produces a political reaction that often works counter to its aspirations.

A third failing of the current world order, such as it exists, is the absence of an effective mechanism for the great powers to consult and possibly cooperate on the most consequential issues. This may seem an odd criticism in light of the many multilateral forums that exist – more by far than at any other time in history. Yet the nature and frequency of these meetings work against the elaboration of long-range strategy. This process permits little beyond, at best, a discussion of pending tactical issues and, at worst, a new form of summitry as „social media” event. A contemporary structure of international rules and norms, if it is to prove relevant, cannot merely be affirmed by joint declarations; it must be fostered as a matter of common conviction.

The penalty for failing will be not so much a major war between states (though in some regions this remains possible) as an evolution into spheres of influence identified with particular domestic structures and forms of governance. At its edges, each sphere would be tempted to test its strength against other entities deemed illegitimate. A struggle between regions could be even more debilitating than the struggle between nations has been.

The contemporary quest for world order will require a coherent strategy to establish a concept of order within the various regions and to relate these regional orders to one another. These goals are not necessarily self-reconciling: The triumph of a radical movement might bring order to one region while setting the stage for turmoil in and with all others. The domination of a region by one country militarily, even if it brings the appearance of order, could produce a crisis for the rest of the world.

A world order of states affirming individual dignity and participatory governance, and cooperating internationally in accordance with agreed-upon rules, can be our hope and should be our inspiration. But progress toward it will need to be sustained through a series of intermediary stages.

To play a responsible role in the evolution of a 21st-century world order, the U.S. must be prepared to answer a number of questions for itself: What do we seek to prevent, no matter how it happens, and if necessary alone? What do we seek to achieve, even if not supported by any multilateral effort? What do we seek to achieve, or prevent, only if supported by an alliance? What should we not engage in, even if urged on by a multilateral group or an alliance? What is the nature of the values that we seek to advance? And how much does the application of these values depend on circumstance?

For the U.S., this will require thinking on two seemingly contradictory levels. The celebration of universal principles needs to be paired with recognition of the reality of other regions’ histories, cultures and views of their security. Even as the lessons of challenging decades are examined, the affirmation of America’s exceptional nature must be sustained. History offers no respite to countries that set aside their sense of identity in favor of a seemingly less arduous course. But nor does it assure success for the most elevated convictions in the absence of a comprehensive geopolitical strategy.

Henry Kissinger

online.wsj.com/articles/henry-kissinger-on-the-assembly-of-a-new-world-order-1409328075

*Dr. H. Kissinger served as national security adviser and secretary of state under Presidents Nixon and Ford. Adapted from his book „World Order,” to be published Sept. 9 by the Penguin Press.

Masowe mordy w Iraku i Syrii za pieniądze USA. Podsycanie lokalnych waśni – jedna z głównych depopulacyjnych strategii NWO. Uwaga: drastyczne zdjęcia. Tego nie zobaczysz na Onecie

Od lat obserwujący wydarzenia na bliskim wschodzie, są światkami brutalnych ataków na różne grupy społeczne, w tym chrześcijańskie, wysadzania w powietrze ludzi, miejsc historycznych i miejsc kultu, są światkami najbardziej brutalnego terroru, jednym słowem barbarzyństwa w najgorszym wydaniu. Terror ten nie jest jednak samoistnym, oddolnym tworem ale sponsorowanym, obejmującym niemalże cały świat zjawiskiem.

Przypisywanie zatem w powszechnej świadomości tych aktów jednostkom lub grupom społecznym w rozmaitych krajach, głównie muzułmańskich jest tylko połową całej historii. Te akty barbarzyństwa są bowiem sponsorowane głównie przez zachodnie kraje, które w granicach swoich państw z całym przekonaniem oficjalnie walczą z tymi zjawiskami. Polityka ta obejmuje tajne wpieranie terroryzmu poza granicami krajów i walkę z terrorem wewnątrz swoich granic dla zwiększania zysków politycznych i finansowych. Obecnie jest już pewne, że USA, kraje NATO, w tym Polska sponsorują, uzbrajają i szkolą jednostki terrorystyczne na całym świecie, które następnie dokonują najbardziej barbarzyńskich aktów potępianych przez polityków, osoby prywatne i media w krajach zachodu.

I tak żeby tylko się odnieść do ostatnich wydarzeń w Syrii gdzie morduje się masowo nie tylko wyznawców Islamu ale i Chrześcijan, którzy m.in. w setkach tysięcy uciekli z okupowanego przez Zachód Iraku, burzy się świątynie i miejsca historyczne a ścinanie głów i ukrzyżowania są na porządku dziennym to należy podkreślić, iż fale rebeliantów bezpośrednio powiązanych z al-Kaidą były szkolone na terenie Turcji i Jordanii z pełnym wsparciem ze strony krajów NATO, USA, Kataru i Arabii Saudyjskiej. Jednym słowem zachodnie fundusze, szkolenie i dowództwo doprowadzają do masowego ludobójstwa i skrajnego barbarzyństwa. Nic z obserwowanych w telewizji obrazków nie miało by miejsca gdyby nie zdecydowane wspieranie fundamentalistów przez Zachód.

Ten sam scenariusz rozgrywa się obecnie w Iraku, który z tak wspaniałym zaangażowaniem również Polska sprowadziła do ruiny, doprowadzając do radykalizacji i emigracji szerokie grupy społeczne pozbawione jakichkolwiek perspektyw na normalne życie. Obecnie oprócz problemów z wewnętrznym terroryzmem Irak został zaatakowany przez kolejny odłam al-Kaidy o nazwie Islamskie Państwo Iraku i Lewantu ISIS, sponsorowany przez dokładnie te same, zachodnie siły i podobnie jak w Syrii jesteśmy światkami najbardziej barbarzyńskich aktów, masowych mordów, niszczenia miejsc historycznych i miejsc kultu.

Masowe mordy przeprowadzane przez ISIS:

.

.

.

.

.

.

.

Jak podaje RT “Islamska sekta bojowników ISIS, która od ostatniego miesiąca szaleje w całej północnej i zachodniej części Iraku, zaczęła wyburzenia świętych miejsc, takich jak kapliczki i meczety w zabytkowym mieście Mosul w prowincji Niniwa.

Fotografie z obszaru umieszczone w Internecie pod hasłem „Burzenie świątyń i idoli w stanie Niniwy” przedstawiają meczety zamieniane w stosy gruzów materiały wybuchowe rozmieszczone na szyickich budynkach i buldożery równające z ziemią kapliczki.”

To co się obecnie dzieje i co ma okazję obserwować cały świat jest w istocie najwyższym barbarzyństwem Zachodu, które realizowane jest rękami ludzi, którzy zostali zradykalizowani przede wszystkim przez działania Zachodu. Dla akcji tych nie ma żadnego usprawiedliwienia, akty ludobójstwa powinny być powstrzymane i ukarane przed niezależnymi trybunałami. Zachodnie dowództwa i politycy powinni być również obarczeni pełną odpowiedzialnością za ofiary liczone już w milionach. W krajach chrześcijańskich, które nieświadomie dokonują w ramach tej polityki masowych mordów Chrześcijan, powinna się odbyć szeroka debata (pytając czy kraje chrześcijańskie powinny płacić za mordowanie chrześcijan na całym świecie?) i walka ze status quo ponieważ to co niektórzy nazywają „nową krucjatą zachodu” ma w istocie dokładnie odwrotny efekt. W krajach objętych konfliktami masowo morduje się Chrześcijan a masowa emigracja arabów do krajów zachodu islamizuje coraz skrajniej te kraje przesuwając konflikty na mapie świata w kierunku zachodu.

Zachodnie społeczeństwa same więc opłacają (mimo kryzysu ekonomicznego) swoich wrogów przed którymi następnie chcą ich bronić niezliczone rzesze polityków, żołnierzy i policji. Wrogowie ci już dawno stwierdzili, że jak tylko skończą z Syrią i Irakiem będą atakowali Izrael, Europę i USA, co doprowadzi do konfliktów cywilizacyjnych, na skalę dotąd niespotykaną. Pora więc zakończyć zachodnią schizofrenię polityczną (sponsorowania i walki z terroryzmem) by zatrzymać barbarzyński koszmar na Bliskim Wschodzie.

PrisonPlanet.pl

Alternews 13.06.2014 r.

Prowadzi Janusz Zagórski.

 

—
Alternews i bloki tematyczne – od poniedziałku do piątku
od 19:45 czasu polskiego na:

http://niezaleznatelewizja.pl/

lub na: http://www.livestream.com/januszzagorski

 

—
Archiwum audycji Niezależnej Telewizji na:

http://www.youtube.com/user/niezaleznatelewizja/videos?view=0&sort=dd&shelf_id=1