Wawel – zakłamany
Przez Lud niepoznany
Odwiedzany tłumnie
W Niebo pnie się dumnie
Po dziedzińcu chodzą cienie
A po kryptach mumie nieme
Im w usta zatknięto szmaty
Nałożono złote szaty
Złoto skrzy się, kipi, leje
Krzywy obraz w twarz się śmieje
Na darmo kryjeta prawdy
Prawda na Jaw wyńdzie zawdy
Wykrzyczą święte kamienie prawd tony
Poniosą je w kraje te pogańskie dzwony
Któreście z krowich dzwonków odlali
Byście chwalili cudze z oddali
Lecz własne dziady przewrócone w grobie
Wstaną i poniosą kagana ku Tobie
Opoki pod zamkiem kamień niewzruszony
prastarej Wiary, nie będzie skruszony
I wlije Moc Pani w Niebieskie obłoki
I poniosą wiatry od Gór do Zatoki
I popłyną z wody od lata do lata
Głosy Światła Świata
A kiej się stanie, że się Wiara wróci
Ciężki kosz opadnie i wszytko obróci
Polęchja na trony z powrotem zasiędzie
I po tysiąclecia już królować będzie
Wawel zapłakany
Odziany w łachmany
Pnie się w Niebo dumnie
Deszcz chłoszcze po trumnie
W Wiślech onż odbity
wznosi się nad Szczyty
Nowy wymiar, nowy czas, zmiana!
Śpiew Ptaka ❤ – NOWY WYMIAR- dokładnie, aż Kwiaty na nowo zakwitły, a Sikorki tak buszują radośnie- ORZECH PĄKI WYPUŚCIŁ! SYMFONIA PRZEBUDZENIA!
A ŻUBRY:
Żyjące w Bieszczadach żubry nadal przebywają w wyższych partiach gór. "Zazwyczaj w październiku, a czasami nawet wcześniej zaczynały wędrówki do miejsc zimowania. W tym roku nie śpieszą się do nich" – powiedział rzecznik Lasów Państwowych w Krośnie Edward Marszałek.''
https://fakty.interia.pl/podkarpackie/news-bieszczadzkie-zubry-nie-chca-zimowac,nId,2651665
,,A każdy dźwięk ten razem gra i płonie,
Mam go w uchu, mam go w oku,
Jak wiatr, gdy fale kołysze,
Po świstach lot jego słyszę,
Widzę go w szacie obłoku.''
Boga, natury godne takie pienie!
Pieśń to wielka, pieśń-tworzenie.
Taka pieśń jest siła, dzielność,
Taka pieśń jest nieśmiertelność!''
Przypomina to dźwięki kosmosu, odpowiednio stonowane, uspokajające. To dobre dźwięki. https://m.youtube.com/watch?v=-wnxx-lKW9c
Jakiś czas temu TAW (dziękuję Ci 🔆) podał link do piosenki „Królowie świata”. Przyznam się, że stała się jedną z moich ukochanych piosenek. Daje mi niesamowitego energetycznego kopa 😉, oczywiście w górę. A i treść bardzo na czasie. 🙂
Naprawdę zachęcam do wysłuchania jej tych, którzy jej jeszcze nie znają.
Sama piosenka to tylko 3 min., reszta nagrania to wywiad z członkami Studia Accantus.
.https://www.youtube.com/watch?v=NohCfUB4-Z8
A to tekst piosenki, dla zachęty 😉
Królowie świata sięgają gwiazd
Najpotężniejsi ci panowie miast
Nie wiedzą, że inaczej widać ich stąd
Dla nas głupcami, a nie królami są.
Królowie świata robią co chcą,
Żyją w pałacach lecz nie cieszy ich to
Zbyt dawno już osiągnęli swój cel
Od lat tak samo mija im każdy dzień
A my żyjemy każdą chwilą
Życiem naszym taniec, miłość
Nie umiemy być ostrożni,
Mamy prawo szukać, błądzić.
Chcemy brać co los nam daje
Wciąż nie rezygnując z marzeń
Wolno nam żyć tak, jak chcemy
Wolno, bo to my jesteśmy…
Królami świata rządzi dziś strach
Bo gubią się we własnych sidłach i grach
W walce o to, by wciąż zajmować sam szczyt
Budują mur, by ukryć ból swój i wstyd
Królowie świata, smutny wasz los
To wasza wojna bawcie sami się w nią
Skończcie ten cyrk, nigdy nie bawił nas on
Każdy z nas wie, że zazdrościcie nam bo…
To my żyjemy każdą chwilą
Życiem naszym taniec, miłość
Nie umiemy być ostrożni,
Mamy prawo szukać, błądzić.
Chcemy brać co los nam daje
Wciąż nie rezygnując z marzeń
Wolno nam żyć tak, jak chcemy
Wolno, bo to my jesteśmy…
Oczywiście nic nie zastąpi słuchania na żywo, ale z chęcią bym tego posłuchał w lepszej jakości jeśli to możliwe. 🙂
Będą kolejne koncerty… 🙂
Oceany ,Universum brzmi!
Niesamowite Przebudzenie!
…na ten czas przypomniał mi się Wojski…i Jankiel
Adam Mickiewicz”Pan Tadeusz”
.”Było cymbalistów wielu,
Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu ”
”Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki,
Powtarzały je dęby dębom, bukom buki.”
———————————————————
Na ten czas Wojski chwycił na taśmie przypięty
Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty
Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął,
Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął,
Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb pół brzucha
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha,
I zagrał: róg jak wicher, wirowatym dechem
Niesie w puszczę muzykę i podwaja echem.
Umilkli strzelcy, stali szczwacze zadziwieni
Mocą, czystością, dziwną harmoniją pieni.
Starzec cały kunszt, którym niegdyś w lasach słynął,
Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął;
Napełnił wnet, ożywił knieje i dąbrowy,
Jakby psiarnię w nie wpuścił i rozpoczął łowy.
Bo w graniu była łowów historyja krótka:
Zrazu odzew dźwięczący, rześki: to pobudka;
Potem jęki po jękach skomlą: to psów granie;
A gdzie niegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie.
Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
Zadął znowu; myśliłbyś, że róg kształty zmieniał
I że w ustach Wojskiego to grubiał, to cieniał,
Udając głosy zwierząt: to raz w wilczą szyję
Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje,
Znowu jakby w niedźwiedzie rozwarłszy się garło,
Ryknął; potem beczenie żubra wiatr rozdarło.
Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki,
Powtarzały je dęby dębom, bukom buki.