Są rzeczy, które mnie przerastają, na przykład nie obejrzałem „Miasta’44” ani „Wołynia”, bo dawka przygnębienia mogłaby mnie na długo pozbawić słońca. Podobnie jest z fotografia czy filmami ze zniszczoną Warszawą. Ciężko patrzeć. 💔 Natomiast oglądam filmy ukochanego Przedwojnia. Może to kwestia inkarnacji, może bardzo patriotycznego serca. Ale zawsze mam emocje ambiwalentne: rozpromienia mnie wdzięk, czar i ta uderzająca energetyczność Polaków Przedwojnia; chłonę to i się raduję – jednocześnie co chwilę podkrada się smutek, gdy patrzę na tych szczęśliwych Polaków i myślę o ich losach za moment… lub losach budynków stolicy tak wyjątkowej. Trudna sprawa przeznaczyć wrogom takie barbarzyństwo. Spore wyzwanie…
Też tak mam czuję że serce by mnie bolało. Ale jeśli wiemy jaka jest historia po co dawać sobie takie traumatyczne złe emocje? Już od dawna nie oglądam, nie czytam nic co traktuje o krzywdzie dzieci, zwierząt czy wojnie. Świadomie, żeby nie mieć niskiej energii. Co da że będę źle się czuła i przeżywała? Z drugiej strony trzeba nagłaśniać takie sprawy jak handel dziećmi czy szczepionki. Ehh skomplikowane to. Ale to są dwie różne sprawy- nurzanie się w złych emocjach dla nich samych a pokazywanie zła by je skończyć.
W moim przypadku nie chodzi o odwagę. Ludzie świadomi i wrażliwi nie babrają się już po prostu w takich energiach. Dokonują świadomych wyborów. W przeciwieństwie do większości populacji, która jedzie na najniższych instynktach.
Dla podniesienia świadomości Narodowej większości populacji współczesnych Polaków ten film był jednak bardzo potrzebny.
Sercem napisane, Sercem wyśpiewane….💞
Jak tu łzy nie uronić?
Dokładnie Szczęśliwa ❤
Miłość jest lekiem na całe zło 🙂
Są rzeczy, które mnie przerastają, na przykład nie obejrzałem „Miasta’44” ani „Wołynia”, bo dawka przygnębienia mogłaby mnie na długo pozbawić słońca. Podobnie jest z fotografia czy filmami ze zniszczoną Warszawą. Ciężko patrzeć. 💔 Natomiast oglądam filmy ukochanego Przedwojnia. Może to kwestia inkarnacji, może bardzo patriotycznego serca. Ale zawsze mam emocje ambiwalentne: rozpromienia mnie wdzięk, czar i ta uderzająca energetyczność Polaków Przedwojnia; chłonę to i się raduję – jednocześnie co chwilę podkrada się smutek, gdy patrzę na tych szczęśliwych Polaków i myślę o ich losach za moment… lub losach budynków stolicy tak wyjątkowej. Trudna sprawa przeznaczyć wrogom takie barbarzyństwo. Spore wyzwanie…
„Miasto’44” możesz spokojnie obejrzeć, fajny film.
A co do „Wołynia” mam podobnie: nie zamierzam oglądać, choć gra tam mój przyjaciel.
Dziękuję, TAW. ✋🏻🙂
Też tak mam czuję że serce by mnie bolało. Ale jeśli wiemy jaka jest historia po co dawać sobie takie traumatyczne złe emocje? Już od dawna nie oglądam, nie czytam nic co traktuje o krzywdzie dzieci, zwierząt czy wojnie. Świadomie, żeby nie mieć niskiej energii. Co da że będę źle się czuła i przeżywała? Z drugiej strony trzeba nagłaśniać takie sprawy jak handel dziećmi czy szczepionki. Ehh skomplikowane to. Ale to są dwie różne sprawy- nurzanie się w złych emocjach dla nich samych a pokazywanie zła by je skończyć.
💗
I tak mam jak WY, mili Panowie.
Bardzo krytycznie się oceniam, że nie mam w sobie odwagi na przyjęcie tych obrazów/wspomnień?
W moim przypadku nie chodzi o odwagę. Ludzie świadomi i wrażliwi nie babrają się już po prostu w takich energiach. Dokonują świadomych wyborów. W przeciwieństwie do większości populacji, która jedzie na najniższych instynktach.
Dla podniesienia świadomości Narodowej większości populacji współczesnych Polaków ten film był jednak bardzo potrzebny.